Kościół – piękno i kicz

My sami jesteśmy z prochu ziemi (…). Nasze własne ciało zbudowane jest z pierwiastków naszej planety, jej powietrze pozwala nam oddychać, a jej woda ożywia nas i odnawia.

Nie wystarczy dążenie do piękna projektu, ponieważ jeszcze bardziej cenne jest służenie innym rodzajem piękna: jakości życia ludzi, ich harmonii ze środowiskiem, spotkaniu i wzajemnej pomocy. Również z tego względu tak bardzo ważne jest, aby punkt widzenia lokalnych mieszkańców zawsze wnosił swój wkład do planowania urbanistycznego.

Papież Franciszek, encyklika “Laudato si’”, 2015

Idea.

Ideą projektu jest stworzenie współczesnego Kościoła – miejsca spotkania Boga i ludzi – jako głównej części centrum parafialnego – żywego ośrodka aktywności Wspólnoty Wiernych.

Założenia projektowe:

• stworzenie przestrzeni wielofunkcyjnej i elastycznej przestrzeni dla różnych form aktywności lokalnej Wspólnoty Wiernych;
• dążenie do ideału zrównoważonego rozwoju wyrażonych m. in. w encyklice „Laudato si’”;
• włączenie Wspólnoty w proces budowy i użytkowania centrum parafialnego;
• realizacja założeń reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II;

Kompozycja urbanistyczna. Centrum Parafialne zajmuje miejsce na końcu głównej osi kompozycyjnej Nowych Żernik. Projektowane Centrum Parafialne korzysta z wyznaczonej mu, społecznie eksponowanej lokalizacji, jednocześnie rezygnując z tradycyjnie rozumianej dominanty urbanistycznej (np.: dzwonnicy czy znaczącej kubatury).

Architektura budynku.

Architektura  zespołu ma prymarny, podstawowy charakter. Stanowi stonowane tło dla spotkania Wiernego z Bogiem, nakierowuje na wspólnotowy wymiar religii. W tym sensie jej sakralność jest czytelna bez odwołania do religijnych symboli.

Lekka, prześwietlona konstrukcja dachu (wiązary drewna naturalnego lub klejonego) spoczywa na masywnych, ziemnych Ścianach. Widzialną granicę między tymi dwoma skontrastowanymi  elementami, ciężkim „dołem” i jasną „górą”, przekracza jedynie krzyż ołtarzowy.

Naszym celem jest stworzenie przestrzeni stanowiącej ramy dla żywiołowej ekspresji wiary  – bez prób jej oceny i narzucania dominacji jednej estetyki; elastycznej przestrzeni zdolnej do akumulacji wkładu kolejnych generacji użytkowników. „Porowata” struktura Ścian umożliwia i staje się pretekstem dla różnorodnych form ekspresji członków Wspólnoty. Zdefiniowanie charakteru wnętrza nastąpi stopniowo na przestrzeni lat dzięki naturalnej aktywności Wspólnoty.

Centrum parafialne to zespołów przestrzeni integrujących życie parafii, w których kościoły, czy sale modlitw, stanowią główną – choć jedną z wielu – funkcję.

Zrównoważony rozwój.

Projekt kładzie duży nacisk na społeczny wymiar budowania. Proste, tradycyjne technologie budowlane oraz modułowość i ekonomika projektu, pozwalają na szerokie zaangażowanie parafian na placu budowy.  Partycypacja we wspólnym dziele pozwala na łatwą identyfikację z przestrzenią.