Karlpooling

Obfitość wody to wielkie bogactwo “miasta czterech rzek”, które jednak łatwo staje się jego przekleństwem. W ostatnich dziesięcioleciach powodzie w Karlovac przybierają na rozmiarach i częstotliwości. W obliczu katastrofy naturalnej, mieszkańcy miasta muszą wykazać się solidarnością i umiejętnością współpracy. Ekstremalne warunki mogą więc sprzyjać budowaniu społecznego kapitału. Powinniśmy umieć z niego skorzystać, by stworzyć innowacyjną dzielnicę i miasto odporne na nadchodzące zmiany klimatyczne.

Budowa nowej dzielnicy daje możliwość rewizji dotychczasowego sposobu używania zasobów materialnych i społecznych w mieście, prowadząc do całkowicie nowych sposobów tworzenia wartości. Musimy zmienić system, w jakim planujemy, projektujemy, zarządzamy i finansujemy miasto, jak je tworzymy, używamy i w końcu – przekształcamy.

Pooling to pojęcie zaczerpnięte z nauk ekonomicznych oznaczające wspólne zarządzanie zasobami wielu podmiotów w celu maksymalizacji korzyści i minimalizowania ryzyka. Urban pooling to gromadzenie zasobów (środków, sprzętu, personelu, wysiłków) w celu maksymalizacji korzyści i minimalizowania ryzyka. Celem urban pooling jest gromadzenie i dystrybucja miejskich zasobów (materialnych i niematerialnych – jak praca) przy generowaniu wartości służących mieszkańcom.

Karlpooling jest grą słów nawiązującą do najbardziej znanej formy poolingu – car-poolingu, grupowych dojazdów prywatnymi samochodami. Karlpooling jest propozycją stopniowego przekształcenia opuszczonych koszar Luščić w poligon doświadczalny dla eksperymentalnej, wielofunkcyjnej dzielnicy opartej na gromadzeniu i uwspólnianiu zasobów. Długofalowy proces budowania nowej dzielnicy musi czerpać z oddolnych inicjatyw i zakorzenić się w silnym poczuciu wspólnoty tak mieszkańców jak i innych użytkowników dzielnicy (publicznych, społecznych, itd.).

W kontekście Karlovac, woda może stać się takim zasobem; deszczówka, będąca ściekiem lub kałużą w skali pojedynczej działki, zebrana z całego sąsiedztwa i oczyszczona, może stać się użytecznym zasobem: służyć irygacji upraw albo kąpieli. Nowe Luščić przenika sieć wspólnej niebiesko-zielonej infrastruktury – kanałów, ogrodów deszczowych, zbiorników retencyjnych czy stawów hydrofitowych – zwiększająca bioróżnorodność i bezpieczeństwo powodziowe oraz uatrakcyjniająca przestrzenie publiczne.

Karlpooling to także próba odpowiedzi na pytanie jak powinno wyglądać nowoczesne miasto w niezwykle zobowiązującym kontekście: renesansowego miasta idealnego, jakim jest stare Karlovac. W przeciwieństwie do dawnej twierdzy, nowa dzielnica Luščić nie ma jednego inwestora ani dominującej funkcji. Rośnie jako organiczna część większej całości (miasta). Przenika się z jego tkanką. Jej kompozycja przestrzenna odzwierciedla pluralizm, wielość użytkowników, partycypacyjny proces projektowy, troskę o środowisko naturalne.